Wij rijden in de oranje eend naar de Dordogne, met ons tweeën. Hij is vier jaar. Hij staat met zijn handen aan de stang, vlak achter me enthousiast te vertellen wat hij ziet en wat hij verzint. Of hij speelt op de slaapzakken met de playmobil. Geen veiligheidsgordels, dvd's of mobieltjes.
Het is warm, de raampjes moeten open. Hij weet dat ik niet meteen kan stoppen, als er een wesp binnen vliegt. Hij gaat dan kalm blijven. Spannend!
Wij rijden tot het te donker wordt om de borden te zien. Ik parkeer bij een benzinestation. Hij slaapt op de achterbank, ik voor, met mijn benen uit het raampje. Kussen eronder.
Als het licht wordt, rijden wij verder naar onze vrienden op de camping. Wij hebben de wereld in onze broekzak.
